We zijn net terug van 5 dagen hiken in nationaal park Torres del Paine, in het zuiden van Chili. Kan er een hoop over op gaan schrijven, maar je moet het gewoon zelf gaan zien - verschrikkelijk mooi, echt zo indrukwekkend! Zelfs de vele foto´s doen geen recht aan de schoonheid van het park, het is echt onbeschrijfelijk mooi! Zal me hier dus beperken tot het beschrijven van onze route en ervaringen, en alle superlatieven proberen achterwege te laten..

Wij hebben de zogenaamde ¨W¨ gelopen, een parcours langs alle hoogtepunten van het park, in de vorm van.. je raadt het al. Het is nu naseizoen (herfst), wat betekent dat er heel weinig mensen in het park zijn en het weer over het algemeen niet zo goed is - veel wind en regen. Het eerste klopte (we kwamenmaar weinigmensen tegen), het tweede gelukkig niet - we hebben geen druppel regen gehad!

Op onze eerste dag werden we opgehaald bij ons guesthouse in Puerto Natales en met een bus naar het park gebracht. Alleen de busreis was al indrukwekkend - 2 uur lang rijd je door niemandsland, en kom je alleen maar bergen, steppe en guanacos (een soort nep-lama´s) tegen. Grappig ook om te zien dat de bus vol zit met enthousiaste en in sommige gevallen ook erg professioneelogende hikers - staken wij mooi bij af met onze spiksplinternieuwe schoenen en 3-uur hike-ervaring in de Emmerdennen... Aangekomen bij het park werden we in een kleiner busje richting onze eerste refugio vervoerd (in het park kan je of kamperen, of in een refugio slapen - gezien de vooruitzichten hadden wij gekozen voor refugio´s (wel zo lekker om een dak boven je hoofd te hebben als het hard waait en regent), maar dat bleek achteraf niet nodig - neemt niet weg dat we alsnog erg blij waren met onze keuze voor refugio´s - lekker warm en heerlijk eten!). De eerste refugio, Las Torres, is de uitvalbasis voor een beklimming naar Base del Torres, vanwaar je als je mazzel hebt een goed uitzicht op de Torres hebt. Deze refugio zit aan de rand van het park, is dus relatief goed bereikbaar en is vrij nieuw en modern - een plek waar dus ook dagjesmensen een nachtje blijven om de Torres te zien. Maaike vond het een erg relaxte refugio vanwege de zitzakken rond de openhaard, ik vond hem iets te steriel, maar wel met hele lekkere bedden en warme douches, dus top! Snel ingecheckt, het grootste deel van onze spullen (we hadden een volle backpack (Gerben) en een volle daypack (Maaike) mee) achtergelaten, en met een kleine daypack om half 12 begonnen aan de zware klim naar het uitzichtpunt bij de Torres.Het was redelijk bewolkt, dus we waren erg bang dat we de Torres niet zouden kunnen zien - dat weet je pas als je boven bent, maar de mensen die we onderweg tegenkwamen en weer op de weg terug waren (o.a. een meisje uit Groningen die ons meteen herkende, bizar) hadden de Torres vanwege de wolken niet kunnen zien - en da´s niet lachen na een klim van 4 uur... Op goed geluk doorgeklommen dus, en het bleek de moeite waard: na een loodzware klim zaten we aan de voet van de Torres, die slechts gedeeltelijk in de wolken zaten en zo nu en dan volledig te zien waren! Even van het uitzicht genoten in een dikke trui en windbreker, want het waaide enorm en was flink koud, en toen weer naar beneden in 3,5 uur. Onze nieuwe schoenen deden het perfect, maar een middag inlopen op de geasfalteerde wegen in Buenos Aires bleek toch niet voldoende om blaren te voorkomen, en na de eerste 7,5 uur hiken waren we dus blij dat de schoenen uitkonden. Lekker gegeten in de refugio, een borrel gedronken om te vieren dat we de Torres hadden gezien, en toen vroeg gaan slapen in de dorm die we deelden met een ander stel.

De volgende dag hadden we een relatief eenvoudige dag van slechts 5 uur hiken voor de boeg, dus konden we ´s ochtends even de tijd nemen om rustig te ontbijten en te douchen. Tegen 10-en vertrokken en weer een heerlijke dag gewandeld: langs meren, bergen, door bossen en over rotsen (geen superlatieven, zie de foto´s) - gestopt als we daar zin in hadden om wat water te drinken (vers uit de bergen!) of te lunchen methet in de refugio klaargemaakte lunchpakket. Halverwege de middag kwamen we aan in onze tweede refugio, Los Cuernos. In the middle of nowhere, veel meer een refugio in de letterlijke zin van het woord, veel minder nieuw en luxe, maar echt een blokhut met een fantastisch uitzicht! Weer heerlijk gegeten (met o.a. een Nederlands stel dat we in ons guesthouse in Pto Natales waren tegengekomen en die de W in de andere richting liepen) enweerprimageslapen in de stapelbedden.

De volgende ochtend vroeg op voor een lange dag: via de Franse Vallei naar refugio Paine Grande, een wandeling van ruim 20 km met flink wat klauterwerk (en natuurlijk zware bepakking), en dus wel goed voor ruim 8 uur. Wederom een topdag met wolken en af en toe wat zon, en een harde wind in de Franse Vallei. Vanwege de bewolking (en dus het gebrek aan een spectaculair uitzicht)zijn we niet doorgelopen tot het einde van de vallei, maar zijn we op driekwart weer omgekeerd om door te lopen naar onze volgende refugio. Refugio Paine Grande is net als Refugio Torres wat nieuwer en moderner en mist daarom wat sfeer, maar de bedden waren heerlijk en de douches warm, dus we moeten ook niet zeuren.

Op dag 4 werden we wakker bij een strakblauwe hemel en een stralende zon - een schitterende dag dus om Gletsjer Grey te gaan zien! Na een stevige wandeling van 4 uur kwamen we aan bij Refugio grey, in mijn ogen de leukste refugio van het hele stel: weer een soort van blokhut, heel gezellig, klein en warm, en aan de rand van het meer dat gevormd wordt door het smeltwater van de gletsjer, met eensubliem uitzicht! Onze spullen achtergelaten en nog ruim anderhalf uurdoorgeklommen door dichte bossen en over een hoge bergwand langs de rand van de gletsjer, om uit te komen bij een punt waar we een schitterend uitzicht hadden over de hele gletsjer, onder een stralende zon! De stilte, het uitzicht, en slechts wijtweeen - onbeschrijfelijk. ´s Avonds heerlijk gegeten in de refugio die we, op 2 andere gasten na, voor onszelf hadden (naseizoen) en van het uitzicht genoten nippend aan een pisco sour, de lokale (heerlijke!) drank!

De volgende ochtend was het helaas al weer dag 5, onze laatste dag. Een uurtje te vroeg opgestaan omdat we niet wisten dat de klok een uur terug was gezet van zaterdag op zondag (tja, daar denk je niet aan in the middle of nowhere) en toen weer teruggelopen naar Refugio Paine Grande, vanwaar we om half 1 de catamaran terug hebben genomen naar het begin van het park. Vervolgens met een hoop bekende gezichten weer in de bus terug naar Pto Natales, de bewoonde wereld. Weer even wennen na 5 dagen wildernis, maar gelukkig zitten we weer in Casa Cecilia, een heel relaxed plekje om bij te komen!

Vandaag hebben we even een dagje genomen omde was te doen (bijna USD 30, alles is vies en Pto Natales is erg duur!), onze foto´s op een cd te branden enonze voeten wat rust te gunnen. Morgen gaan we per bus weer naar El Calafate, Argentinie, om vanuit daar een dagtrip te maken naar de gletsjer Perito Moreno (de ´homepage´ van onze site!). Daarna willen we door naar El Chalten, nog steeds Patagonie, waar je ook erg mooi schijnt te kunnen wandelen- hopen dat de blaren wat genezen zijndan...

Haste luego!