Zo, zijn we weer. Zitten nu in El Chalten, voor some serious hiking, part 2. Zijn na Torres del Paine vanuit Chili weer de grens met Argentinie overgegaan, voor 2 nachtjes in El Calafate. Een lelijk, winderig, niets te doen toeristenstadje, met 1 hoofdattractie: de enorme gletsjer Perito Moreno (vernoemd naar zijn ontdekker, de wetenschapper Moreno). Dit stukje natuurschoon konden we natuurlijk niet overslaan, hoewel je helaas niet ontkomt aan de enorme toeristenindustrie hier - wel even wat anders na 5 dagen wildernis... We werden opgehaald bij ons hostel (ter info voor andere reizigers: America del Sur, prima kamer, wel erg popie-jopie, hoop feestende Argentijnen en een te verwaarlozen inclusive breakfast) door de tourbus naar de gletsjer, een rit van anderhalf uur. Bij binnenkomst in de bus werden we enthousiast begroet door 30 grijze hoofden en de gids (huh? een gids? donder op..) Guiselda, ¨and zhis is zhe driver, Manolo, buenos dias!¨. Tripje kostte bijna niets, slechts anderhalf keer ons dagbudget, en ik vroeg me ook hardop af waarom de bus er 1,5 uur over deed, terwijl het slechts 75 km was over een goede asfaltweg. Dit raadsel lostte zichzelf gelukkig snel op: om de 20 minuten werd even gestopt voor een mooi fotomomentje, ¨pleaze take a nize picture, zmoke a zigarette and be back in 10 minutos, be carefull with zhe steps¨... Hoi hoi hoi, lekker met z´n allen in de bus!

Goed, lang verhaal kort: Perito Moreno was, ondanks de drukte, die vanwege het laagseizoen nog wel meeviel, fantastisch. Moeilijk onder woorden te brengen dit wonder der natuur; een enorme gletsjer van 30 km breed en weet ik veel hoeveel km lang, met een hoogte van ruim 60 meter op het punt waar de gletsjer het water bereikt (en waar steeds grote stukken ijs met veel kabaal afbreken en in het water donderen) en waar je als toerist dus heel dicht bij kan komen - we hebben schitterende foto´s kunnen maken vanaf een boot die ons vlak langs de gletsjer voer. De foto´s volgen over een paar dagen, want we zitten nu dus in El Chalten - traag en duur internet.

Ja, El Chalten - een piepklein dorpje met slechts 500 inwoners, uit de grond gestampt puur vanwege de fantastische wandelingen die je hier kan maken in Parque Nacional Los Glaciares, o.a. naar Mount Fitz Roy.Wezitten hier drie dagen en hebben er net twee dagen van ruim 8 uur per dag hiken op zitten - was geweldig, weer helemaal terug in de wildernis. Wederom moeilijk te omschrijven en haast niet vast te leggen op foto´s: de leegte, de ruimte, de bergen, de sneeuw, de gletsjers, het steppe landschap en slechts wij 2 in de schitterende kleuren van de Patagonische herfst. Ook hiervan volgen de foto´s nog, maardie doen waarschijnlijk geen recht aanonze indrukken.Zitten hier trouwens in een heerlijke b&B, Nothofagus, met een lekker bed eneen loeiende verwarming - heerlijk als de wind ´s avonds om het huis waait en de regen op het schuine dak klettert. Regen inderdaad - gelukkig hebben we de eerste 2 dagen prima weer gehad (geen strakblauwe lucht, wat sommige uitzichtenwaarschijnlijk nog mooier had gemaakt, maar af en toe de zon en geen regen), maar vandaag waait het erg hard, is het zwaarbewolkt en komt er af en toe een straffe regenbui op ons dak. Dus maar even internetten en rondlopen in het bijna totaal verlaten dorpje. Dat is best grappig om te zien: het seizoen is hierduidelijk afgelopen. De straten zijn verlaten, en het restaurantje waar we eergisteren nog een bord pasta hadden gegeten, was gisteravond (zaterdag..) gesloten tot nader orde (september waarschijnlijk),net zoals ongeveer 95% van de toch al spaarzame restaurantjes hier. Niet veel keus dus, maar gelukkig is een van de leukste tentjes, waar ze hun eigen bier brouwen (erg lekker!), nog een paar weken open. Daarnagaat het dorp min of meer op slot en vertrekt iedereen hier naar familie elders in het land. Grappig.

Morgenochtend gaan we per bus richting Bariloche - een reis in 2 etappes. Morgen eerst 12 uur met de bus naar het dorpje Perito Moreno (niet te verwarren met de gletsjer met dezelfde naam), een nachtje slapen, en dan overmorgen weer 12 uur in de bus naar Bariloche. Dit alles over de bekende (en beruchte?) Ruta 40, die voor het grootste deel onverhard is. Ook weer een mooie ervaring waarschijnlijk....

Ok mensen, werk ze weer morgen - ciao!