Hola,
inmiddels zitten we 1300 km noordelijker en nog steeds in Patagonie, de top van Patagonie dan wel eindelijk.

Maandag zijn we vertrokken voor een busreis van 2 dagen over de Ruta 40 richting Bariloche. De eerste dag moesten we een slordige 500 km afleggen -nog best veel als je de onverharde ´ripio´ weg ziet. Vantevoren even genoeg happen ingeslagenwant langs deze ruta zijn de wegrestaurants nou niet echt goed vertegenwoordigd. Sterker nog, gedurende de hele dag kom je geen levende ziel tegen (ok, af en toe een verdwaalde guanaco (die nep-lama weer), die tijdens een van de vele wc-stops nog even demonstreerdegraag met rust gelaten te wordendoor een net iets te nieuwsgierige mede-reiziger aan te vallen - viel achterover op de grond: gat in haar hoofd)en strekt de eindeloze pampa zich uit tot aan de horizon - ben geen Wubbo O, maar zo zal rijden op de maan er ook ongeveer uit moeten zien. De bus was vrij basic dus je zit wel gezellig de hele weg mee te hobbelen, maar dat maakt de hele rit misschien alleen nog maar indrukwekkender en vergroot alleen maar het gevoel van dit eindeloze, onherbergzame gebied - fantastisch om met je I-podje in het Patagonische landschap aan je voorbij te zien trekken.

Maandagavond kwamen we na 12 uur bussen rond een uur of 9 aan in Perito Moreno Town, waar de hele bus ingecheckt werd in een smoezelig hotel (Belgrano), gerund door een uitgezakte (maar wel erg vriendelijke) Argentijnse familie. We hadden geen hoge verwachtingen van het eten dat we bestelden en dat was terecht - het stuk lam op mijn bord heb ik niet aan durven raken, maar aan bier en friet kan je over het algemeen niet zo gek veel verprutsen, dus we hebben heerlijk zitten eten.

Dinsdag weer een lange dag van 14 uur in de bus gezeten, inmiddels2 nieuwechauffeurs gekregen diede sfeer er een beetje in probeerden te houden door een DVD met jaren ´70 Latin muziek op te zetten en door de bus te gaan dansen....

´s Avonds laat aangekomen in Bariloche en ingecheckt in Hosteria Guemes, gerund door een vriendelijk 70 plus echtpaar. Ze spreken geen woord Engels en de man vindt het fantastisch om een beetje met ons te ouwehoeren -inmiddels is ons Spaans dus al wel zo vergevorderd dat we gezellig mee kunnen babbelen (althans, Maaike´s Spaans -ik zit er leuk bij te knikken en roep af en toe ietswaar niemand een touw aan vast kan knopen,waarop de vriendelijke oude man me meewarend aankijkt en zich dan weer tot Maaike richt...).

Dag 1 in Bariloche was klusjesdag; internetten, was doen,kappertje pakkenetc. Het goot van de regen, de hele dag. Met de hoop dat het nog wel een beetje zou gaan opklaren hebben we een autootje (Volkswagen GOL (nee, geen Golf, een Gol?!)) gehuurd voor 2 dagen om de Circuito Chiquito & Grande te gaan rijden inhet Parque Nacional Nahuel Huapi - bij Bariloche ligt het grootste skigebied van Zuid- Amerika en verder wordt het stadje omringd door meren en bergen. Mooi dus, maar dan moet het weer wel een beetje meewerken...

Dag 2 in Bariloche, zwaar bewolkt,richting Llao Llao gereden voor het kleine circuit. Zwaar toeristisch gebied en overbebouwd met chalet-achtige hotels en buitenhuizen. Maxima en Wim-Lex schijnen hier graag te komen in de winter. Het bekendste (en mooiste?) hotel van Argentinie - hotel Llao Llao - ligt, je raadt het al,ook in dit gebied. Als je hier een kopje koffie wilt drinken - en dat wilden we natuurlijk, effe lekker gluren - kan dat, maar dan moet je wel even vantevoren reserveren. Beetje ongemakkelijk in ons te kleine autootje en op gympies hebben we een uurtje kunnen genieten van alle luxe en het fantastische uitzicht. Nog even doorsparen want voor een luttele 600 USD kun je al in de goedkoopste kamer tukken, in het laagseizoen....

Daarna doorgereden naar Villa la Angostura waar we een nachtje hebben geslapen in Verena´s Haus. Ook weer een vakantie- dorpvoor de rijkere Argentijnen, de broer van Maxima runt erhet chique restaurant ´Tinto´bijvoorbeeld. We hebben voor de grap even op de menu- kaart gespiekt maar dit was niet echt een optie. Martin Zorreguieta zelf stond wel gewoon achter de bar trouwens, grappig.

Dag3 wasfantastisch qua weer. Ijskoud maar met een strakblauwe lucht, dus volop genieten.Het asfalt achter ons gelaten en over grind- en zandwegen, langs steile hellingen, diepblauwe meren (ruta Siete Lagos) en dwars door schitterende bossen onze weg gevonden naar een piepklein dorpje aan Lago de Traful - Villa Traful. Kopje koffie in de zon, en toen via hetzelfdesoort wegen, met dezelfde schitterende omgeving, weer terug naar Bariloche. Een prima dag!

Zometeen trekken we maar weer een flesje wijn open (tja....) en gaan we ons wederom tegoed doen aan een heerlijke Bife de Chorizo (nu het nog kan - Bolivia wordt waarschijnlijkweer rijst en kip) - morgen pakken we de nachtbus (cama!) voor een fijne 19 uur naar onze volgende stop: Mendoza!

Chau chicos, suerte!